Άφιξη στο Δελχί και μεταφορά κατευθείαν στο ξενοδοχείο μας, όπου παίρνουμε αμέσως τα δωμάτιά μας. Πρωινό και στη συνέχεια ξεκινάμε την ολοήμερη ξενάγησή μας στην πρωτεύουσα της Ινδίας. Η σύγχρονη πόλη (Νέο Δελχί) ιδρύθηκε το 1911, αφού οι Βρετανοί αποφάσισαν να μεταφέρουν την πρωτεύουσα της Ινδίας από την Καλκούτα στην καινούρια πόλη. Τον θεμέλιο λίθο της νέας πόλης τοποθέτησε ο ίδιος ο βασιλιάς Γεώργιος ο Ε’ σε μια λαμπρή τελετή το Δεκέμβριο του 1911. Η σχεδίαση της νέας πόλης ανατέθηκε σε δύο διάσημους αρχιτέκτονες εκείνης της εποχής, τον Sir Herbert Baker και τον Sir Edwin Lutyens. Η πόλη σχεδιάστηκε από την αρχή κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να συμβολίζει την αίγλη και την ισχύ της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η ξενάγησή μας ξεκινάει από την Πύλη της Ινδίας (μνημείο των πεσόντων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου). Σχεδιάστηκε από τον ίδιο τον Lutyens με έντονες επιρροές από ευρωπαϊκά πρότυπα. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1921 και το μνημείο εγκαινιάστηκε μαζί με την πόλη το 1931. Το Προεδρικό Μέγαρο (Rashtrapati Bhavan) αποτελούσε τον πυρήνα της πόλης. Αποτελείται από τέσσερα πατώματα και 350 δωμάτια που κάλυπταν μια επιφάνεια 19.000 τ.μ. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν το μεγαλύτερο προεδρικό μέγαρο παγκοσμίως. Ο σχεδιασμός του είναι ένας συνδυασμός από ευρωπαϊκά κλασικά πρότυπα με ινδικά στοιχεία στη διακόσμηση. Το συγκρότημα πλαισιώνεται από τα Υπουργεία Αμύνης, Εσωτερικών, Εξωτερικών και Εμπορίου. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται και το Μέγαρο του Κοινοβουλίου. Συνεχίζουμε για το κέντρο της Παλιάς Πόλης του Δελχί αφού πρώτα κάνουμε μία στάση στο Rajghat, το μέρος όπου έγινε η καύση της σορού του Μαχάτμα Γκάντι. Στα μέσα του 17ου αιώνα ο αυτοκράτορας Shahjahan αποφάσισε να μεταφέρει την πρωτεύουσα από την Άγκρα κι έχτισε ένα παλάτι, το Κόκκινο Φρούριο (Lal Qila), το οποίο διατηρείται σε άριστη κατάσταση. Ακριβώς απέναντι από το Κόκκινο Φρούριο εκτείνεται η πόλη που φέρει το όνομα του αυτοκράτορα (Shahjahanabad). Το εντυπωσιακότερο σημείο του Κόκκινου Φρουρίου είναι η Πύλη της Λαχόρης, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Παλιά Πόλη, όπου στις 15 Αυγούστου 1947 ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας Jawaharlal Nehru ύψωσε τη σημαία της χώρας. Έκτοτε κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου, την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Ινδίας, ο εκάστοτε πρωθυπουργός υψώνει τη σημαία, εκφωνεί λόγο, παρακολουθεί παρελάσεις κι άλλες εορταστικές εκδηλώσεις. Επόμενη στάση στο σημερινό μας πρόγραμμα είναι το Μεγάλο Τζαμί της Παρασκευής (Jama Masjid), το οποίο κατασκευάστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα μαζί με την Παλιά Πόλη και το Κόκκινο Φρούριο, προκειμένου να αποτελέσει το θρησκευτικό κέντρο της πόλης. Είναι χτισμένο σε ένα υπερυψωμένο επίπεδο και δεσπόζει πάνω από την Παλιά Πόλη, ενώ η αυλή του μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερους από 25.000 πιστούς. Το τζαμί είναι κατασκευασμένο από κόκκινο αμμόλιθο και λευκό μάρμαρο, ένας συνδυασμός που θα επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα αρχιτεκτονική των Mughal. Το Μεγάλο Τζαμί του Δελχί είναι το μεγαλύτερο της Ινδίας. Συνεχίζουμε με το μαυσωλείο του αυτοκράτορα Humayun. Ολοκληρώθηκε το 1527 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του σπουδαιότερου αυτοκράτορα των Mughal, του Akbar. Tο μνημείο σχεδιάστηκε από Πέρσες αρχιτέκτονες και γι’ αυτό το λόγο είναι έντονο το περσικό στοιχείο με κύριο χαρακτηριστικό τις μεγάλες αψίδες. Τα βασικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του μαυσωλείου αποτέλεσαν έμπνευση και πρότυπο για το σχεδιασμό του σημαντικότερου μνημείου των Mughal, το Taj Mahal. Μία ωραία βόλτα με ρίσκο στην παλιά αγορά Chandni Chowk θα κλείσει τη σημερινή μας ξενάγηση. Δείπνο και διανυκτέρευση.

Μετά το πρωινό μας μεταφερόμαστε οδικώς στην πόλη της Τζαϊπούρ, αφού πρώτα κάνουμε μία στάση για να επισκεφτούμε το συγκρότημα Qutub Minar. Το συγκρότημα βρίσκεται νότια από το Ν. Δελχί και περιλαμβάνει μερικά από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης, όπως ο πύργος Qutub Minar, ο ψηλότερος μιναρές κατασκευασμένος από πλίνθους, και το αρχαιότερο τέμενος της πόλης, το Quwwat-ul-Islam. Στις αρχές του 13ου αιώνα εισβολείς από την Κεντρική Ασία κατέλαβαν την περιοχή και ίδρυσαν το Σουλτανάτο του Δελχί. Ο ιδρυτής της δυναστείας Qutb-ud-din Aibak θέλησε να φτιάξει ένα τελετουργικό και θρησκευτικό κέντρο στο σημείο ακριβώς όπου προηγουμένως υπήρχαν ινδουιστικοί και τζαινιστικοί ναοί, τους οποίους διέλυσαν και χρησιμοποίησαν τα υλικά τους, προκειμένου να κατασκευάσουν τις κιονοστοιχίες του τζαμιού. Η θεμελίωση του τεμένους στο ιερό αυτό σημείο για τους Ινδουιστές, είχε συμβολικό χαρακτήρα, καθώς προοριζόταν να επιβάλλει την υπεροχή του Ισλάμ. Οι κατασκευές στον πύργο και στο τέμενος συνεχίστηκαν μετά το θάνατο του πρώτου σουλτάνου από τους διαδόχους του. Το συγκρότημα επίσης περιλαμβάνει και διάφορα άλλα κτίσματα όπως μεντρέσες (ιεροδιδασκαλεία) και μαυσωλεία. Χαρακτηριστικό δείγμα ισλαμικού μαυσωλείου της προ-Mughal εποχής, κι ένα από τα πρώτα που χτίστηκαν στην Ινδία, αποτελεί ο τάφος του Iltutmish, δεύτερου σουλτάνου του Δελχί. Πρόκειται για μία μικρή τετράγωνη κατασκευή με θόλο, η οποία παρόλη την απλότητα του σχεδίου είναι πλούσια και πολύπλοκα διακοσμημένη. Άφιξη το απόγευμα στην Τζαϊπούρ και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο μας.

Η πόλη της Τζαϊπούρ, πρωτεύουσα της πολιτείας του Ρατζαστάν, ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1727 από τον Μαχαραγιά Jai Singh. Μέσα σε πέντε χρόνια η ζούγκλα, οι βάλτοι και τα χωριά της περιοχής μετατράπηκαν σε μία μοντέρνα πόλη με μεγάλους και φαρδείς δρόμους σε οριζόντια και κάθετη διάταξη, σπίτια, καταστήματα και ναούς, καθώς επίσης και το παλάτι στο κέντρο της. Η πόλη αναπτύχθηκε αμέσως και γνώρισε μεγάλη οικονομική ακμή και το εμπόριο ανθούσε στις αγορές της. Μεγάλα αρχοντικά (havelis) κατασκευάστηκαν, δείγμα του πλούτου και της ευημερίας εκείνης της εποχής. Το 1876 ο τότε μαχαραγιάς έβαψε ροζ την πόλη, προκειμένου να τιμήσει τον υψηλό καλεσμένο του, Πρίγκιπα της Ουαλίας και μετέπειτα Εδουάρδο VII της Μεγάλης Βρετανίας. Έκτοτε καθιερώθηκε το χαρακτηριστικό ροζ χρώμα κι η πόλη ονομάστηκε “Ροζ Πόλη”. Η ξενάγησή μας ξεκινάει από το Φρούριο του Άμπερ, το οποίο βρίσκεται 11 χλμ. βόρεια από το κέντρο της πόλης. Το φρούριο χτίστηκε τα τέλη του 16ου αιώνα από τον Raja Man Singh, ο οποίος ήταν τοπικός πολέμαρχος κι ένας από τους στενότερους και πιστότερους συνεργάτες και συμμάχους του αυτοκράτορα Akbar. Το παλάτι - οχυρό είναι κατασκευασμένο από μάρμαρο και αμμόλιθο. Αναπτύσσεται σε τέσσερα επίπεδα και συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των μνημείων που προστατεύει η UNESCO. Ανηφορίζουμε προς το κάστρο με τους ελέφαντες και εισερχόμαστε σε αυτό από την Πύλη της Ανατολής (Suraj Pol). Ο ήλιος επίσης ήταν το έμβλημα της δυναστείας των Kachawaha Rajputs. Βρισκόμαστε στο πρώτο επίπεδο που ονομάζεται Jalebi Chowk, που στα αραβικά σημαίνει πλατεία συγκέντρωσης του στρατεύματος. Είναι μία μεγάλη πλατεία με δύο πύλες, που αποτελούσαν τις κύριες εισόδους του κάστρου, μία στα ανατολικά και μία στα δυτικά. Εδώ ο μαχαραγιάς παρακολουθούσε παρελάσεις των στρατιωτών της φρουράς του, οι οποίοι διέμεναν στις πτέρυγες περιμετρικά της πλατείας. Επισκεπτόμαστε το ναό της Shila Devi και θαυμάζουμε τα περίτεχνα σκαλίσματα από λευκό μάρμαρο και τις περίφημες ασημένιες πόρτες. Η θεότητα σχετίζεται με τη λατρεία της θεάς Kali. Ο ναός είναι ο ιερότερος χώρος του κάστρου. Χτίστηκε εξ’ αρχής μαζί με το κάστρο από τον Raja Man Singh, για να αποτελέσει το τελετουργικό του κέντρο. Ο μαχαραγιάς έφερε την εικόνα της θεάς μετά από επιτυχημένη εκστρατεία στην Ανατολική Βεγγάλη και την τοποθέτησε στο ναό. Από την Πύλη των Ελεφάντων ανεβαίνουμε στο δεύτερο επίπεδο του κάστρου όπου βρίσκεται το Παλάτι για τις Δημόσιες Ακροάσεις (Diwan-I-Aam). Το κτίριο, όπως άλλωστε και πολλά άλλα στο κάστρο είναι επηρεασμένο από την αρχιτεκτονική των παλατιών της Δυναστείας των Mughal (Φρούριο - Παλάτι της Άγκρα και του Δελχί). Την προσοχή όμως του επισκέπτη τραβάει η μεγαλοπρεπής Πύλη Ganesh Pol, μία διώροφη περίτεχνα διακοσμημένη κατασκευή, αφιερωμένη στον δημοφιλή θεό Ganesh, η οποία οδηγεί στα ενδότερα του Παλατιού. Το τρίτο επίπεδο περιλαμβάνει δύο πτέρυγες, την ανατολική και τη δυτική, ανάμεσα στις οποίες υπάρχουν περσικής έμπνευσης κήποι (Char Bagh). Μερικά από τα πιο κομψά διακοσμημένα κτίρια του συγκροτήματος βρίσκονται σ’ αυτήν την εσωτερική αυλή όπως το Sheesh Mahal, το Παλάτι με τους καθρέπτες διακοσμημένο με δεκάδες ανακλαστικές επιφάνειες και χρωματιστά κρύσταλλα σε συνδυασμό με ζωγραφισμένα πλαίσια και ανάγλυφες εσοχές. Το εντυπωσιακό Sheesh Mahal είναι από τα παλαιότερα κτίρια του κάστρου καθώς ξεκίνησε τον 16ο αιώνα, για να ολοκληρωθεί αρκετά αργότερα την εποχή που ο Jai Singh ίδρυσε την Jaipur. Στο επόμενο και τελευταίο επίπεδο επισκεπτόμαστε τα διαμερίσματα και τους χώρους των επίσημων γυναικών και των παλλακίδων του μαχαραγιά (Zenana). Στο κέντρο της αυλής βρίσκεται περίπτερο με κίονες και αψίδες, χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής των Rajput, όπου ο μαχαραγιάς περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του. Ο περιβάλλων χώρος ήταν διακοσμημένος με τοιχογραφίες, οι οποίες, αν και ξεθωριασμένες από το χρόνο, διατηρούνται μέχρι σήμερα. Κατηφορίζουμε, για να συνεχίσουμε την ξενάγηση στο κέντρο της πόλης της Τζαϊπούρ, αφού κάνουμε μία στάση για να φωτογραφήσουμε το Jal Mahal (υδάτινο παλάτι). Το παλάτι βρίσκεται στο μέσον της τεχνητής λίμνης Man Sagar, η οποία βρίσκεται βορειοανατολικά του κέντρου. Στο ανατολικό μέρος της λίμνης είναι ορατό το μεγάλο φράγμα μήκους 300 μ., κατασκευασμένο τον 16ο αιώνα. Στο κέντρο της πόλης η πρώτη μας στάση είναι το Hawa Mahal (παλάτι των ανέμων), το οποίο χτίστηκε το 1799 από τον μαχαραγιά Pratap Singh. Το πενταόροφο κτίριο με τα 953 μικρά παράθυρα και το ροζ χρώμα αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό ορόσημο της πόλης. Στη συνέχεια εισερχόμαστε στο συγκρότημα του παλατιού της Τζαιπούρ, το οποίο κατασκευάστηκε από τον ιδρυτή της πόλης Jai Singh II παράλληλα με την κατασκευή της πόλης από το 1729 έως το 1732. Από τους πιο ενδιαφέροντες χώρους του παλατιού είναι η αίθουσα για τις ιδιωτικές ακροάσεις Diwan-i-Khas. Εισερχόμαστε στον εσωτερικό αυλόγυρο μέσω της εντυπωσιακής πύλης Singh Pol (πύλη των Λεόντων) με τις τεράστιες ορειχάλκινες πόρτες και τα εντυπωσιακά λιοντάρια - φρουρούς δεξιά κι αριστερά. Η προσοχή επικεντρώνεται στα δύο τεράστια ασημένια δοχεία που βρίσκονται στην αίθουσα, τα οποία είναι καταχωρημένα στο βιβλίο Guiness ως τα μεγαλύτερα παγκοσμίως με χωρητικότητα 8.182 λίτρα. Τα δοχεία τα κατασκεύασε ο μαχαραγιάς Madho Singh II, για να μεταφέρει πόσιμο νερό από τον Γάγγη γι’ αυτόν και την οικογένειά του, όταν ταξίδεψε στο Λονδίνο το 1902 ως προσκεκλημένος στην τελετή στέψης του Εδουάρδου VII. Από το Diwan-i-Khas μέσω διαδρόμου διακοσμημένου με τις εικόνες των μαχαραγιάδων της δυναστικής οικογένειας περνάμε στον εσωτερικό αυλόγυρο Pritam Niwas Chowk με τις τέσσερις περίτεχνα διακοσμημένες πύλες και καταλήγουμε στο κυρίως κτίριο του συγκροτήματος, το επταόροφο Chandra Mahal (παλάτι της Σελήνης), που υπήρξε κατοικία της πρώην βασιλικής οικογένειας, η οποία παρά την απώλεια του βασιλικού τίτλου και των δικαιωμάτων συνεχίζει να ζει και σήμερα σ’ αυτόν τον τομέα του παλατιού. Στο συγκρότημα του παλατιού περιλαμβανόταν και το αστεροσκοπείο της πόλης Jantar Mantar. Ο Jai Singh II εκτός από ικανός στρατιωτικός και πολιτικός ήταν από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της εποχής του. Ασχολήθηκε με τα μαθηματικά και την αστρονομία και κατόπιν μελέτης όλης της διαθέσιμης τότε βιβλιογραφίας στα περσικά, αραβικά και σανσκριτικά και έχοντας εντοπίσει ελαττώματα σε διάφορα όργανα της εποχής του, όπως π.χ. σε αστρολάβους και ρολόγια, αποφάσισε να κατασκευάσει δικά του όργανα. Από τα όργανα παρατήρησης που περιλαμβάνονται στο αστεροσκοπείο Jantar Mantar το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο Samrat Yantra (Μεγάλο Ηλιακό Ρολόι). Το Samrat Yantra είναι καταχωρημένο ως το μεγαλύτερο κι ακριβέστερο ηλιακό ρολόι παγκοσμίως και μαζί με τα υπόλοιπα αντικείμενα του αστεροσκοπείου περιλαμβάνεται στον κατάλογο της UNESCO. Συνεχίζουμε με το παζάρι της πόλης, το οποίο βρίσκεται μπροστά από τη νότια πύλη του παλατιού (Tripolia Gate). Αργά το απόγευμα θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την ομαδική προσευχή «Αάρτι» στον ινδουιστικό ναό που βρίσκεται εντός του ανακτορικού συγκροτήματος της πόλης. Δείπνο και διανυκτέρευση.

Μετά το πρωινό, αναχωρούμε οδικώς για την Άγκρα, αφού επισκεφτούμε πρώτα το χωριό Αμπανέρι, το οποίο βρίσκεται 95 χλμ. ανατολικά της Τζαϊπούρ στην περιοχή της Dausa. Εκεί θα δούμε μία δεξαμενή νερού Chand Baori του 11ου αιώνα χτισμένη με την παραδοσιακή κλιμακωτή αρχιτεκτονική που άνθισε στη Βόρεια Ινδία. Η δεξαμενή αποτελείται από 13 επίπεδα, 3.500 σκαλοπάτια, τα οποία έδιναν τη δυνατότητα σε μεγάλο αριθμό κατοίκων να μαζεύουν συγχρόνως νερό από τη δεξαμενή, ενώ με 30 μ. βάθος είναι η μεγαλύτερη και βαθύτερη της ινδικής υποηπείρου. Στη συνέχεια μεταφερόμαστε 130 χλμ. ανατολικά, για να επισκεφτούμε το Φετεχπούρ Σικρί. Η πόλη ιδρύθηκε πριν από τέσσερις περίπου αιώνες, όταν ο τρίτος αυτοκράτορας της δυναστείας των Mughal, Muhhammed Jalal-ud-din Akbar, αποφάσισε να μεταφέρει την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, σχεδιάζοντας μία πόλη εξ’ ολοκλήρου από την αρχή. Η σχεδίαση της πόλης συνοψίζει τα σπουδαιότερα χαρακτηριστικά της εποχής των Mughal: την περσική ισλαμική αρχιτεκτονική και την ινδική παράδοση. Η ανακτορική πόλη περιλαμβάνει όλα τα στερεότυπα της εποχής εκείνης τα οποία όμως ενσωματώνουν στοιχεία από την ινδική, μουσουλμανική ακόμα και χριστιανική παράδοση με τέτοιον τρόπο ώστε το αισθητικό αποτέλεσμα είναι ισορροπημένο και αρμονικό. Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει το κτιριακό συγκρότημα το οποίο αποτελούσε το θρησκευτικό κέντρο της ηγεμονικής πόλης. Όταν ο Akbar κατασκεύαζε την νέα αυτοκρατορική κατοικία, στην περιοχή ζούσε ένας Σούφι μοναχός, ο Selim με τους ακόλουθους και τους μαθητές του. Ο Akbar απέκτησε δόξα και φήμη δεν είχε όμως αποκτήσει αρσενικό απόγονο. Σύμφωνα με το θρύλο λοιπόν ζήτησε με ευλάβεια και σεβασμό το χρησμό του σοφού μοναχού και όταν κατάφερε να αποκτήσει επιτέλους απόγονο , έδωσε τίτλους και προνόμια στον μοναχό και στους απογόνους του, το όνομα Selim στον γιό του, (ο μετέπειτα τέταρτος αυτοκράτορας των Mughal, ο Jahan Gir) και έκτισε το συγκρότημα το οποίο περιλάμβανε δυο μνημειακές πύλες - εισόδους, τέμενος και πτέρυγες για την διαμονή των μοναχών. Το κτίριο όμως που εντυπωσιάζει και μαγνητίζει περισσότερο τον επισκέπτη είναι το Μαυσωλείο του Salim κατασκευασμένο από λευκό μάρμαρο, ξύλο και φίλντισι, του οποίου την κατασκευή διέταξε ο ίδιος ο Akbar. Τέλος, συνεχίζουμε 37 χιλιόμετρα ανατολικά, στην πόλη της Άγκρα, όπου φτάνουμε αργά το απόγευμα. Δείπνο και διανυκτέρευση.

Η σημερινή μας ξενάγηση ξεκινά στα αξιοθέατα της Άγκρα, με πιο εντυπωσιακό το Μαυσωλείο Ταζ Μαχάλ, που χτίστηκε από τον Σουλτάνο Σαχ Τζαχάν προς τιμή της γυναίκας του Μουμτάζ, στα μέσα του 17ου αιώνα. Το μαυσωλείο κοσμείται με εξαιρετικές παραστάσεις και εντυπωσιάζει με την απαράμιλλη αρχιτεκτονική του αρτιότητα. Χιλιάδες τεχνίτες εργάστηκαν ακατάπαυστα για αρκετά χρόνια ώστε να ολοκληρώσουν ένα από τα διασημότερα μνημεία σε παγκόσμιο επίπεδο και σίγουρα το πιο γνωστό μνημείο αιώνιας αγάπης της Ασίας. Συνεχίζουμε με το Φρούριο της Άγκρας, με τις δύο πύλες και διπλές εισόδους. Από την νότια πύλη Amr Singh Pol εισερχόμαστε στα ενδότερα του κάστρου και συναντάμε το μεγάλο και εντυπωσιακό παλάτι του αυτοκράτορα Jahangir, το Jahangirmahal. Υπάρχουν τρεις διακριτές περίοδοι στο συγκρότημα, η αρχική, του Akbar, της οποίας χαρακτηριστική κατασκευή είναι η μεγαλοπρεπής μνημειακή Πύλη του Δελχί, η δεύτερη περίοδος του Jahangir, ο οποίος μάλιστα από σεβασμό συνήθιζε να ονομάζει το κάστρο και την πόλη Akbarabad ενώ στην εποχή του Shah Jahan γίνεται εκτεταμένη χρήση λευκού μαρμάρου και της εισαγομένης από την Ευρώπη τεχνοτροπίας Pietra Diura. Στο κέντρο ακριβώς του κάστρου βρίσκεται το Παλάτι ων δημοσίων ακροάσεων (Divan-I-Am) το οποίο ονομάζεται επίσης Chihl Satun (το περίπτερο με τους 40 στυλοβάτες) ενώ εντύπωση επίσης προκαλούν το Μαργαριταρένιο Τέμενος (Moti Masjid) και τα διαμερίσματα όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο αυτοκράτορας Shah Jahan. Μεταφερόμαστε κατόπιν στην ανατολική όχθη του ποταμού Yamuna, για να επισκεφτούμε το μαυσωλείο Itimad-ud-Daulah. Πρόκειται για το κενοτάφιο ενός σημαντικού πολιτικού προσώπου και στενού συνεργάτη του αυτοκράτορα Jahan Gir, του οποίου το κοσμικό όνομα ήταν Mirza Ghiyas Beg. Ήταν γνωστοί οι δεσμοί και ο σεβασμός που έτρεφαν οι Mughal για την περσική παράδοση και κουλτούρα. Έτσι λοιπόν ο αυτοκράτορας φιλοξένησε στην αυλή του τον Πέρση Εμίρη Ghiyas Beg, γνώρισε και εντυπωσιάστηκε από την κόρη του, την οποία αργότερα παντρεύτηκε, ενώ στον πατέρα της έδωσε αξίωμα ανάλογο με αυτό του πρωθυπουργού. Μετά το γάμο της με τον αυτοκράτορα η Nur Jahan αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός μαυσωλείου, προκειμένου να τιμήσει τον πατέρα της. Η σχεδίαση και κατασκευή του μαυσωλείου I’timad-ud-Daulah σηματοδοτεί τη μετάβαση από την πρώτη περίοδο της μνημειακής αρχιτεκτονικής των Mughal στη δεύτερη κάνοντας χρήση περισσότερων τεχνοτροπιών και διακοσμητικών στοιχείων. Πράγματι το μαυσωλείο εντυπωσιάζει με την κομψότητα και τη φινέτσα του και δικαίως χαρακτηρίζεται «Μικρό Taj» ή «Κοσμηματοθήκη». Το σχέδιο είναι συμμετρικό, τετραγωνικό με τέσσερις πύλες-εισόδους, ενώ το οικοδόμημα βρίσκεται στο κέντρο των κήπων (Char Bagh). Το τετραγωνικό κτίριο βρίσκεται τοποθετημένο σε υπερυψωμένο επίπεδο με τέσσερις γωνιακούς πύργους, είναι επενδυμένο με λευκό μάρμαρο και διακοσμημένο με ένθετους ημιπολύτιμους λίθους. Τα διακοσμητικά σχέδια και τα μοτίβα είναι επηρεασμένα από την ισλαμική παράδοση κι αποτελούνται από αφηρημένα γεωμετρικά ή ατέρμονα σχέδια, τα οποία θυμίζουν έντονα τα διακοσμητικά μοτίβα του Taj Mahal. Αμέσως μετά θα πάμε στο θρησκευτικό κέντρο της πόλης, το Μεγάλο Τέμενος της Παρασκευής. Το σχέδιο κι η διακόσμηση θυμίζουν έντονα το Μεγάλο Τζαμί του Δελχί, καθώς κι εδώ ήταν ο Shah Jahan αυτός που διέταξε την ανέγερση του τέμενος στα μέσα του 17ου αιώνα. Μία περσική επιγραφή στο εσωτερικό του ναού μας πληροφορεί πως ο Shah Jahan τον αφιέρωσε στην αγαπημένη του κόρη Jahanara Begum. Η οργάνωση της σχεδίασης θυμίζει έντονα το αντίστοιχο τζαμί στο Δελχί κι αποτελείται από έναν μεγάλο τετράγωνο αίθριο χώρο, ο οποίος περιβάλλεται από επάλληλες τοξοστοιχίες. Κεντρικά βρίσκεται δεξαμενή με τέσσερα γωνιακά παραδοσιακά ινδικά Chattris. Η προσπέλαση στο στεγασμένο χώρο γίνεται μέσω μίας μεγαλοπρεπούς θολωτής πύλης Ivan, περσικής έμπνευσης. Υπάρχουν τρεις θόλοι, ένας κεντρικός και δύο μικρότεροι διακοσμημένοι με γεωμετρικά μοτίβα από λευκό μάρμαρο και κόκκινο αμμόλιθο. Χωρίς να έχει το μέγεθος του αντίστοιχου ναού στο Δελχί είναι πολύ πιο εύκολα προσβάσιμος, έχει ελάχιστους τουρίστες, κι έτσι ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει ανενόχλητος τις λεπτομέρειες και τα τεχνουργήματα, όπως το Mihrab (εσοχή προς την κατεύθυνση της Μέκκας) και τον άμβωνα από λευκό μάρμαρο. Βρισκόμενοι στο κέντρο του μουσουλμανικού τομέα της πόλης κάνουμε βόλτα στο Kinari Bazzar  και παρατηρούμε τις συνήθειες και τα έθιμα των κατοίκων της πόλης. Δείπνο και διανυκτέρευση.

Μετά το πρωινό μεταφερόμαστε στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης για να ταξιδέψουμε με το τραίνο για το Τζανσί και κατόπιν οδικώς για την πόλη της Όρτσα, η οποία βρίσκεται στο βόρειο μέρος του κρατιδίου της Madya Pradesh. Η πόλη ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα από τους πολέμαρχους της φυλής των Rajpur Bundel και αποτελεί μια από τις περισσότερο ενδιαφέρουσες περιοχές της βόρειας Ινδίας καθώς είναι γεμάτη με κάστρα, ναούς, κήπους και δεξαμενές. Εμείς πρόκειται να επισκεφτούμε τα σπουδαιότερα από αυτά, όπως το κάστρο – παλάτι, Jahangir Mahal, το ανάκτορο Raj Mahal και το παλάτι Sheesh Mahal. O πιο σημαντικός ηγέτης των Rajput Orccha, Bir Singh Deo, ο ιδρυτής της πόλης και του κάστρου του Janshi και της Orchha είχε πολύ κακές σχέσεις με τον σπουδαίο αυτοκράτορα των Μughla, τον Akbar ενώ διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον πρίγκιπα Salim. Ο στρατός των Mughal εισέβαλε πολλές φορές στην περιοχή και κατέστρεψε δύο φορές την πόλη. Τα πράγματα όμως άλλαξαν όταν ο Salim έγινε αυτοκράτορας με το όνομα Jahangir. Όταν ο αυτοκράτορας αποφάσισε να επισκεφτεί την περιοχή, το ομώνυμο παλάτι χτίστηκε για να τον φιλοξενήσει για μία μόνο νύχτα. Το Jahangir Mahal είναι τυπικό δείγμα της αρχιτεκτονικής των Rajput της περιοχής της Orchha. Το συγκρότημα του κάστρου της Orccha που επισκεπτόμαστε περιλαμβάνει επίσης το Raj Mahal, το Παλάτι του Μαχαραγιά το οποίο χρονολογείται από τα μέσα του 16ου αιώνα. Ο εσωτερικός διάκοσμος περιέχει έξοχα δείγματα ζωγραφικής και τοιχογραφίας της περιόδου των Bundela Rajput. Τα θέματα κυρίως θρησκευτικής φύσεως, αναφέρονται στην ζωή και τα πεπραγμένα των θεών του ινδουιστικού πάνθεου και πιο συγκεκριμένα στον Vishnu. Μέρος του ανακτόρου μετατράπηκε σε ναό, τον Rama Raja Temple, αφιερωμένο στον ομώνυμο θεό, ο οποίος θεωρείται επίσης και βασιλιάς (Raja) και ο χώρος φυλάσσεται από τιμητικό απόσπασμα. Το Sheesh Mahal (το Παλάτι με τους Καθρέπτες) βρίσκεται στο κέντρο του συγκροτήματος και πλαισιώνεται από τα Jahangir Mahal και Raj Mahal, αποτελείται από μια μεγάλη και ψηλοτάβανη αίθουσα υποδοχής με πλούσια διακόσμηση, ενώ τα δωμάτια στους επάνω ορόφους έχουν μετατραπεί σε σουίτες και σήμερα λειτουργεί σαν ξενοδοχείο. Μεταφορά οδικώς στο Καζουράχο, τακτοποίηση στο ξενοδοχείο. Δείπνο και διανυκτέρευση.

Το Καζουράχο είναι σήμερα μετά το Taj Mahal το πιο συχνά επισκεπτόμενο μέρος της Ινδίας. Ο αρχαιολογικός χώρος αποτελείται κυρίως από ναούς οι οποίοι κατασκευάστηκαν μεταξύ του 9ου και του 11ου αιώνα από τους Chandela τοπικούς ηγέτες της περιοχής. Σύμφωνα με τον διάσημο Βρετανό αρχαιολόγο Sir Alexander Cunningham το όνομα προέρχεται από την ινδική λέξη Khajur (= χουρμαδιά). Τα περίφημα ερωτικά ανάγλυφα τα οποία κοσμούν τους ναούς είναι γνωστά παγκοσμίως και αποτελούν πόλο έλξης για τους επισκέπτες της χώρας. Πιστεύεται ότι αρχικά υπήρχαν περισσότεροι από 84 ναοί ενώ σήμερα σώζονται μόνο 25, σε διάφορα στάδια αποκατάστασης. Από τους πρώτους περιηγητές οι οποίοι αναφέρθηκαν στους Ναούς του Καζουράχο ήταν ο διάσημος Άραβας Ibn Batuta o οποίος επισκέφτηκε την περιοχή το 1335, ενώ περί τα μέσα του 16ου αιώνα έχασε την σπουδαιότητά της ως θρησκευτικό και τελετουργικό κέντρο. Η περιοχή παρέμεινε στην αφάνεια και το περιθώριο μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα όταν ο Cunningham επισκέφθηκε την περιοχή. Οι Ναοί του Καζουράχο, έξοχα δείγματα Ινδο-άρειας αρχιτεκτονικής χωρίζονται σε δύο ομάδες, την ανατολική και την δυτική. Και τα δύο αυτά συμπλέγματα ανήκουν στον κατάλογο των μνημείων που προστατεύονται από την Unesco. Η δυτική ομάδα είναι η μεγαλύτερη τόσο στον αριθμό όσο και στο μέγεθος των ναών. Είναι αφιερωμένοι σε δημοφιλείς θεούς κυρίως τον Shiva και τον Vishnu. Επισκεπτόμαστε τους σημαντικότερους από αυτούς τους ναού, όπως ο ναός Lakshmana. Άλλος ιδιαίτερα σημαντικός ναός είναι ο ναός Vishvanatha αφιερωμένος στο θεό Shiva, ο οποίος στην συγκεκριμένη μορφή θεωρείται ο Κυρίαρχος του Σύμπαντος (Vishvanatha). H αρχιτεκτονική και το σχέδιο είναι τυπική για την περίοδο των Chandela και αναπτύχθηκε στην περιοχή του Καζουράχο. Ακολουθεί επίσκεψη στον Kandariya Mahadeva, τον μεγαλύτερο σε μέγεθος στο δυτικό σύμπλεγμα και εν συνεχεία μετάβαση στο μικρότερο σε μέγεθος αριθμό ναών, ανατολικό. Με την ολοκλήρωση της επίσκεψής μας μεταφερόμαστε στο αεροδρόμιο και πετάμε για το Βαρανάσι. Μετά την άφιξη στην πόλη, θα απολαύσουμε μία βόλτα με παραδοσιακά δίκυκλα «ρίκσο» στο ιστορικό κέντρο της πόλης για να βιώσουμε την μοναδική ατμόσφαιρα της θρησκευτικής πρωτεύουσας της Ινδίας. Η μέρα μας θα κλείσει στις όχθες του Γάγγη όπου θα παρακολουθήσουμε μία φαντασμαγορική τελετή Αάρτι.

H πόλη βρίσκεται στις όχθες του ιερού ποταμού Γάγγη και θεωρείται το πνευματικό κέντρο της χώρας. Είναι σημαντική για τρεις θρησκείες: τον Ινδουισμό, τον Τζαϊνισμό και τον Βουδισμό. Κέντρο της Ινδουιστικής θεολογίας αλλά και πολλών θρησκειών και αιρέσεων. Στην πόλη έζησε στα μέσα του 16ου αιώνα ο Guru Nanak, ο ιδρυτής και τελευταίος μεγάλος προφήτης του Σιχισμού, ο ποιητής και άγιος Tulsidas ο οποίος ασχολήθηκε με την μεταγραφή του κλασικού έπους Ραμαγιάνα από τα Σανσκριτικά, ενώ στην πόλη έδρασαν τον 15ο και 16ο αιώνα οι μεταρρυθμιστές Kabir και Ravidas. Το Βαρανάσι θεωρείται ότι ιδρύθηκε από τον θεό Σίβα και παίζει κεντρικό ρόλο στο έπος Μαχαμπαράτα. Κοντά στην πόλη στην περιοχή του Sarnath, έδωσε το πρώτο του κήρυγμα ο Βούδας. Εκείνη την εποχή ήταν γνωστή με το όνομα Kashi (η πόλη του Φωτός) ενώ το σημερινό της όνομα προέρχεται από τον συνδυασμό των ονομάτων των δύο παραποτάμων του Γάγγη του Varuna και του Assi. Την εποχή των Mughal ήταν γνωστή με το όνομα Βασίλειο του Μπεναρές. Το Βαρανάσι είναι πασίγνωστο για τα Ghats, μεγάλα πέτρινα σκαλοπάτια παράλληλα με την όχθη στα οποία γίνονται οι αποτεφρώσεις σύμφωνα με την ινδουιστική παράδοση. Περισσότερες από 200 τελούνται καθημερινά, κυρίως στα δύο μεγαλύτερα κεντρικά ghats το Manikarnika και το Dashashwamedh. Η πρωινή μας βόλτα με πλοιάριο στην δυτική όχθη του Γάγγη είναι συγκλονιστική καθώς θα μας δώσει την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε από πολύ κοντά όλο το τελετουργικό και τη διαδικασία της αποτέφρωσης. Στη συνέχεια επίσκεψη στο Sarnath, το οποίο βρίσκεται 13 χλμ. ΒΑ από το κέντρο της πόλης στη συμβολή των ποταμών Γάγγη και Βαρούνα. Εκεί ο Gautama Buddha με το πρώτο του κήρυγμα το 528 π.χ. «έθεσε σε κίνηση τον τροχό του Dharma» όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζουν οι βουδιστές. Γι’ αυτό το λόγο το μέρος αυτό θεωρείται ένα από τα τέσσερα ιερότερα προσκυνήματα του βουδισμού καθώς αποτελεί σταθμό τόσο στην ζωή του Βούδα όσο και για την ίδια τη θρησκεία. Η πόλη επίσης είναι πολύ σημαντική όχι μόνο για τους βουδιστές αλλά και για τους τζαϊνιστές, καθώς θεωρείται το μέρος που γεννήθηκε ο 11ος Tirthankara. Ο Tirhtankara είναι ένας παντογνώστης διδάσκων θεός που κηρύττει το dharma, δηλαδή τον ενάρετο δρόμο. Συνεχίζουμε με το αρχαιολογικό μουσείο, το οποίο είναι το παλαιότερο μουσείο της αρχαιολογικής υπηρεσίας της Ινδίας και φιλοξενεί κάποια από τα σημαντικότερα ευρήματα της χώρας. Το πιο διάσημο έκθεμα του μουσείου είναι η περίφημη Στήλη του Ashoka. Ο μεγάλος αυτοκράτορας Ashoka του οίκου των Maurya, της μεγαλύτερης και σπουδαιότερης ινδικής δυναστείας στην ιστορία της χώρας, θέλησε να τιμήσει το μέρος όπου ο Βούδας έδωσε το πρώτο το κήρυγμα, και σύμφωνα με το θρύλο το 249 π.Χ. έχτισε μια μεγάλη Stupa (Dhamek Stupa) στην περιοχή και παράλληλα μία στήλη, από την οποία σώζεται μόνο το κιονόκρανο, το οποίο αποτελεί το σημαντικότερο εύρημα στην Ινδία. Συνεχίζουμε με την επίσκεψή μας στον αρχαιολογικό χώρο, όπου δεσπόζει η Dhamek Stupa, δηλαδή η Stupa της “βασιλείας του ενάρετου δρόμου”. Στην πραγματικότητα είναι διακόσμηση μιας παλαιότερης stupa με διαταγή του αυτοκράτορα Ashoka. Όπως και στις άλλες stupas που έχτισε, έτσι κι εδώ εσωκλείονται μικρά κομμάτια από τα λείψανα του Βούδα και των μαθητών του. Σ’ αυτό το σημείο ο Βούδας έλαβε τη διαφώτιση και αποκάλυψε στους πέντε μαθητές του τον δρόμο για την επίτευξη του νιρβάνα. Αποτελεί σήμερα έναν από τους τέσσερις σημαντικότερους χώρους προσκυνήματος για τους βουδιστές. Το απόγευμα μεταφορά στο αεροδρόμιο και επιστροφή αεροπορικώς στο Δελχί.

Νωρίς το πρωί μεταφορά στο αεροδρόμιο και πτήση επιστροφής για την Αθήνα/Θεσσαλονίκη.